Çoğumuzun anılarında mektup , radyo, televizyon, ev telefonları, kaset çalar, video ve fotoğraf makinesi unutulmaz yenilikler olarak bilinir. Yıllara dayanan bu hatıralar bugün artık bir “tıklama” sembolüdür. Kuşkusuz tanığı olduğumuz bu dönüşümün sahibi medya araçları ve teknolojisidir. Bu yüzden medyanın gelişimi hem bizim hem de çağımızın öyküsü sayılır. Bugün bir dokunuşla açıp kapattığımız pencereler medyanın getirdiği ve geçirdiği süreçlerin toplamıdır. Ancak medyanın yeniliği üzerine kurulu olan bu toplam aynı zamanda toplumsal bellek ve siyasi şartların da bir yansımasıdır.
İnternetin gelişimi medyanın otoritesini farklı mecralara taşırken ortaya çıkan erişim, etkileşim, arşivleme ve dijital platform çeşitliliği medyayı sessiz devrimlerin öncüsü kılıyor. Yeniliklerin kesintisiz oluşu, üretilen içeriklerin hızlı tüketimi ve beğeni uyandırması geleneksel medyayı sosyal medya karşısında atıl durumda bırakıyor.
Bugün sosyal medya adresi olmayan ve buradan iletişim kurmayan çok az insan var. Bu iletişim ve erişim ülkelere göre farklılık gösterse de sosyal medya,kurulu düzen içinde/dışında bireylere kendini gerçekleştirme şansı tanıyor. Bu gidişat ana akım medyayı hem ofise mahkum ediyor hem de sosyal medyanın bir uzantısı haline getiriyor.
Kuşkusuz bilginin otoriteler dışında yayılması ve kolaylaşması her millet gibi Kürtlerin medya deneyimlerini de etkiliyor. Kürdistan’daki savaşın uzunluğu nedeniyle parti medyalarının ön planda olduğu yılların ardından sosyal medya platformlarının gelişmesi ve bireysel yayıncılığın artması parti medyalarını artık önemsiz kılarken bu merkezlerin izlenme oranlarını da düşürüyor.
Özellikle Youtube, Twitter-x Instagram, Facebook ve WhatsApp’ın başını çektiği platformlardaki fikri takip hali; sanat, kültür ve siyaset dünyasını yakın takibe alıp, yeni bir Kürtlük ortamı da inşa ediyor.
Bu ortam o kadar hızlı ki; bir kelime, bir olay, bir görüntü hatta bir duyum bile milyonların gündemi haline gelebiliyor.
Ana akım Kürt medyasının çoğu zaman geride kaldığı bu gündem çeşitliliğinde farklı görüşlerin ifade hakkı da dokunulmazlık kazanıyor.
Takipçi sayısı on binleri geçen sosyal medya kanalları, bireysel medyanın merkez medya karşısındaki yükselişini ve özerkliğini ilan ederken gerçeklerin halka ulaşmasını da sağlıyor.
Bugün İsrail Filistin savaşını, Nobel ödüllerini, Newyork’taki P.Diddy skandalını, çevre felaketlerini, Federal Kürdistan seçimlerini, Öcalan-Ankara- Kandil trafiğinin son kulis bilgilerini sosyal medya hesaplarından sansürsüz okuyor ve duyuyoruz.
Parti medyalarının demokrat, çoğulcu ve şeffaf olmadığı Kürdistan’da şimdilik özgürlük rüzgarı sosyal medya platformlarından esiyor. Kuşkusuz hiçbiri yeterli değildir. Ancak abone sayılarının azlığına rağmen eskiden çok daha renkli, nitelikli, açık fikirli ve eleştirel bir habercilik kültürünün gelişmeye başladığı da görülüyor.
Dünyadaki gelişmeleri Kürtlerin gözünden incelerken kimi kolektif ve bireysel hesapların abone sayısı ve izlenme oranları dikkatimi çekti. Kürdistanlıların özellikle dünya medyasının yanı sıra kendi kanallarına, gazetecilerine, fenomenlerine ve youtube kanallarına yer vermelerinin iç demokrasimize hizmet edeceğini düşünüyorum
Ağırlıklı olarak sosyo politik içerikler üreten küçük TV markası ile yayın yapan kanalların abone sayısına bakarken, izlenme oranlarının hem bireysel hem de kolektif yayınlarda çok değişkenlik gösterdiğini özellikle belirtmek isterim.
Kuzey Kürdistan kökenli kolektif ya da TV adı ile yayın yapan kimi sosyal medya kanallarının izlenme oranı ve abone sayıları Kürdistan nüfusunun çok ama çok gerisinde kalmış görünüyor. Bazı yayınların abone sayısını aşağıya eklerken tüm yayınların bu tarihi süreçte daha aktif ve objektif olmalarını diliyorum.
