“İnsanları sokağa döken nedenleri anlamak yerine her eleştiri ve toplumsal protestoyu “emperyalizme bağlamak” insanların aklıyla, fikriyle, zekâsıyla düpedüz alay etmekten başka bir şey değil ve aslında bir çaresizlik ve sıkışmışlık, söyleyecek sözü olmamak halinin itirafı…”
*
Olay ve olguları olduğu gibi görmekten, anlamaktan ve anlamlandırmaktan yana “sıkıntısı” olanların birtakım hazır slogansı kalıpları vardır ve sıkıştıklarında çareyi onlara sığınmakta bulurlar. Bunlardan en eski ve bazı çevreler nezdinde hâlâ en revaçta olanı, her taşın altında emperyalizm aramak şeklinde kendisini gösteriyor.
Bu, aslında “sol” cenahta hayli yaygın bir düşünme ya da düşün(e)meme biçimiydi bir zamanlar. Hemen her konuyu, sorunu veya gündemi emperyalizmle, emperyalizmin oyunu olmakla izah etmek çabasındaydık, yalan yok.
“Bir zamanlar” derken kastettiğim esas olarak sosyalist blokun çökmesinden önceki zamanlar. Bu gelişmenin kendisi de dahil olmak üzere o günlerden günümüze çok şey değişti dünyada ama hala o dogmatik, donmuş düşünce kalıplarıyla idare etmek çabasında olanlar var. Giderek marjinalleşmiş olmalarına karşın.
(Yıllar önce oradan oraya sürüldüğüm Kürdistan mahpuslarından bu tarafa, Bursa’ya geldiğimde sol cenahın hâlâ bıraktığım zamanlardaki yerde saydığını görünce şaşırmıştım. Misal, ismi lazım değil, her kongre, konferans topladığında en az iki parçaya bölünen bir grup vardı ve her iki taraf da birbirini örgütün kurucu liderinin görüşlerini tahrif etmekle suçluyor, “Biz önderimizin görüşlerini hiç değiştirmeden aynen savunuyoruz” diyordu… Kuşkusuz çoktan hayatını yitirmiş olan “önder”in bu konuda hiçbir kabahati yoktu elbette. Düşündürücü olan, özünde hayatın durmaksızın değişim halinde olduğunu düstur bellemiş bir öğreti adına, “Biz hiç değişmedik, önderimizin düşüncelerini aynen savunuyoruz” şeklinde bir politik tutumu benimsemiş olmaktı… Neyse, bu kendi başına ve başka bir konu.)
Bazı “eski” solcu arkadaşlarımda aynı düşünce kalıbının hemen her meselede hâlâ tercih edildiğini görüyorum. Gayet anlaşılır bir şey aslında. İnsanların işleri güçleri var, çoluk çocukları var, maişet sorunları var; ne, niye, nasıl kafa yorasın? Okumaya, düşünmeye de zaman yok. Haliyle gündem olan bir memleket meselesini “emperyalizmin oyununa” bağlarsın, olur biter…
“Kürtler yine bizi satacak!”
Bu “bağlama” işi daha çok Kürt sorunuyla ilgili konularda kendisini gösteriyor. Misal, Rojava’da Kürtler iyi kötü bir mevzi edinmiş; ama bu aslında emperyalistlerin oyunudur! Ateşkes olur, emperyalist oyun, barış dersin, emperyalist tuzak…
2015’ten beri her seçim öncesinde “Kürtler AKP ile anlaştı, bizi satacaklar” diyen de bu hem “solcu” hem Kemalist kişi ve çevreler. “Nereden çıkarıyorsun?” diye sormak nafile; “emperyalistlerin oyununa gelmeyin arkadaşım!”
Bu mesnetsiz şayia bu ara yine dolaşıma girmiş durumda. Geçenlerde sordu birisi; “Kürtler satacak yine, görüyorsun değil mi?” Öyle mi? Ne oldu? Yine mi? Hep mi yapıyorlar bunu? Tartışmak faydasız… Ezberlenmiş kalıbın dışına çıkarsa hayatın gerçekleri çarpar; ne gerek var kendini, beynini yormaya?
Ekrem İmamoğlu ve İBB protesto gösterileriyle ilgili olarak da, “Hani nerede Kürtler? Yine sattılar bizi!” mesaisi yapanlar çoktu. Bu, Kürt çocuklarına pamuk şeker değil cop, kurşun, hapis, ölüm reva görmeye şartlanmış Mansur Yavaş kafasındaki vatandaşların bazısı, hissiyatlarını kendileri gibi gösterilere katılmış Kürtlere göstermekten geri durmamıştı. Misal, Konya’da elinde, “Newroza te ji pîroz be İmamoğlu” (Senin de Newrozun kutlu olsun İmamoğlu) yazılı pankartı taşıyan Kürt genç, maruz kaldığı sözlü şiddetten ancak pankartı indirerek kurtulabildi.
Saraçhane önündeki gösterilere katılan Kürtler vardı tabii ki ve ulaşıp izlenimlerini sorduğum tanıdık ve arkadaşlarım, sözleşmiş gibi kalabalığın Kürtler konusunda pek de “dostane” bir hissiyatları olmadığını söylediler.
Ama işte bazılarının ezberi buydu yine de: Hani, Kürtler nerede? Sattılar bizi! AKP-MHP ile kol kola girdiler yine! (“Yine”?)
Mehmet Uçum’un gördüğü
Bu her taşın altından emperyalizm çıkarmak sadece “sol” ve Kemalist ya da hem “sol” hem de Kemalist (nasıl oluyorsa ikisi bir arada) kesimlere mahsus değil tabii. Son zamanlarda Cumhurbaşkanı Başdanışmanı Mehmet Uçum da, aynı söylemleri kullanan açıklamalarıyla dikkat çekiyor. Tabii farklı bir anlam yükleyerek.
Sayın Uçum’a göre nasıl ki Gezi bir emperyalist komplo ve darbe girişimi ise, İBB protestoları, gösterileri de emperyalistlerin oyunu idi. Pikaçu, gaz maskeli semazen vb “proje” idi ve amaçlanan, “emperyalizme hizmet edecek bir iktidar değişikliği” idi vb. Uçum’un açıklamalarından öğreniyoruz, bu emperyalistler eylemciler için eğitim broşürleri hazırlamış, dağıtmışlar, gençleri “emperyalizmin ideolojik aygıtlarının ve projelerinin çok kullanışlı aparatları ve aktörleri” haline getirmek istiyorlar vb. (Uçum’un “Bunlar hep emperyalist planlama” konulu açıklamalarının geniş özeti burada: https://bianet.org/haber/ucum-dan-eylemlere-arap-bahari-benzetmesi-emperyalist-bir-planlama-305993 )
Demek oluyor ki protestoların nedeni, ülkenin en büyük şehrinin belediye başkanı ve kurmaylarının gözaltına alınıp tutuklanması değilmiş!
Demek oluyor ki bir süredir PKK’nin kendini feshetmesi konusunda AKP-MHP koalisyonunun yüksek beklentili roller atfettiği DEM Partisinin yerel seçimlerde “kent uzlaşısı” biçiminde adlandırdığı seçim stratejisi aslında “terör örgütüyle ittifak” yapmak imiş ve sayın savcılar bunu ancak şimdi fark edebilmiş!
Demek oluyor ki Ankara ve İstanbul başta olmak üzere ülkenin birçok şehrinde on yıllarca belediyeleri idare eden ve haklarında çok sayıda yolsuzluk suçlaması, ihbarı, dosyası olduğu halde haklarında soruşturma dahi açılmayan AKP’li belediyeler dönemi pir-ü pak imiş ve seçmenler “Milli irade” filan diye fazla havaya girmemeliymiş! (Cem Küçük tespiti: Muhalefet hâlâ seçim kazanacağını zannediyor…)
Demek oluyor ki kalp damarlarına altı adet stent takılı, tutuklanmadan iki hafta önce anjiyo olan, hayati düzeyde yüksek tansiyon, kalp ve damar sorunları olduğu bilinen İBB Genel Sekreter Yardımcısı ve çalışmaları her çevreden takdir gören Mahir Polat, eğer tutuklanmasa kaçabilirmiş!
Liste daha da uzatılabilir…
Öyle mi?
İnsanları sokağa döken nedenleri anlamak yerine her eleştiri ve toplumsal protestoyu “emperyalizme bağlamak” insanların aklıyla, fikriyle, zekâsıyla düpedüz alay etmekten başka bir şey değil ve aslında bir çaresizlik ve sıkışmışlık, söyleyecek sözü olmamak halinin itirafı…
Bu mevzuyu sürdüreceğim. Zira dallı budaklı bir konu ve iktidar blokunun “yerli-milli” olmak hassasiyetiyle de yakından ilgili.
