Meydan, rûyê şaristaniyan e. Li meydanan binêr, di derheqê niştecihên wê da tu yê dibî xwedî agahî. Dema tu vekolîna dîroka wargehan dikî, tê dîtin ku di plansaziya bajar û…
Dawa parkeyê reng xakî, dadiket bin çimikê Hemo. Qama wî ya kin, di bin parke da bêtir kin xuya dikir. Bi wê kinikîya xwe nema, şewqeya bi stêrka sorik jî…
Helbet zimanê helbestê, ji ber xwezayiya helbestê girift û nîgaş e. Îmayî ye. Tiştê ku qal dike, rast e rast navê wan tiştan nabêje. Li derdora wan tiştan û hestan…
Dema ku xebera çirîya Hacî Salih hate me, ez û sê havalên xwe, li qehweyê kêleka mizgefta gundê me, xumar dilîstin. “Nîşandek” du kaxat û nîv, “vekirin” jî pênç kaxat…
Peyva “bizdîn”ê du dirûvan şirove dike. Ya yekem; veciniqîn, ciniqîn, hilciniqîn, pir tirsîn, behecîn û hwd. Yanê tirs û ziravqetîna jîndarekî, hesta hundirîna candar rave dike. Yê duyem; ji…
Em, weke niştecihên vê navçeyê gelo bigirîn an bikenin, nizanim! Em li benda çi bûn, çi hate serê me! Em di navbera hêrs û xweragirtinê da tên û terin. Em…
Çi wextê biçim qeraxê çemekî, çîroka dilopek ava wê mereq dikim. Gelo ji kîja kanî, rûbar, gelî, behr û okyanûsê weke mûyek ji baskê teyrêbaz jê bibe hilkişiyaye asîman? Çendîn…
Di zimanê Kurdî, zaravayê Kurmanciyê de jî ev kompeyv gelek zêdene. Taybeta van kompeyvan, bi du peyvan pêk tê. Herdu peyv tîpa “û” yê digire nav xwe , “û” karekî…