Temel Demirer tarafından yazılan yazılar

“Resim sanatı, özgün ve eşsiz bir dildir.”[1]  Doğa insan(lık) için, her gün, sonsuz güzelliğin resmini yapar; elbette “normal” sınırların ötesine bakıp, görenlere… Bilinen en eski mağara resimlerinin yaklaşık 40 bin…

“Bu kadar gerçek ortaya dökülmüşken, bir çok şey aydınlatılmışken ülkenin adaletsizlik içinde bu kadar uzun ve utanç verici bir uykuya yatmış olması anlaşılır gibi değildi.”[1]   “Kanunlar örümcek ağlarına benzer.…

“Ölüler adalet için haykıramaz. Onlar için bunu yapmak yaşayanların bir görevidir.”[1]   Daha yüksek duvarlar örülen yerküre, yerinden yurdundan edilen “Modern Köleler”in, yani göçmenlerin acılı toplama kampına dönüş(türül)dü. Farid Farjad’ın,…

“Çünkü şiir mutluluğa değil, direnmeyedir!”[1]  Bertolt Brecht Temmuz 1937’de Madrid’deki konuşmasında, “Kültür halkın kolektif üretiminin ayrılmaz parçası ise; halkı ekmekten mahrum bırakan şiddet ile şiirden mahrum bırakan şiddetin aynı olması”na[2]…

“Dayan yüreğim dayan, bir zamanlar daha kötüsüne dayanmıştın.”[1] Mesele coğrafyamız hukuk(suzluğ)u olunca, ister istemez “Argumentum baculium/ Sopalı delil”den yani “Delil yerine şiddetin ikame edildiği” uygulamadan söz etmek yanında; “Katiller nereye…

“Özgür olamayışın ortasında özgürlük benzeri bir şeyi dile getirir sanat.”[1]   “Muktedirler sanattan korkar,”[2] saptaması; sonuna kadar haklıdır, doğrudur. Hassas bir terazinin duruşuyla o, bembeyazdır. Doğal olarak kirletilmeye de açıktır;…

 “Devlet, kendi şiddetine ‘hukuk’ bireyinkine ise ‘suç’ adını verir.”[1] “Hukuk mu?” sorusuna verilen mutad yanıt, “Haec sunt praecepta iuris: Honeste vivere, neminem laedere, suum cuique tribuere.” Yani “Hukukun emirleri şunlardır:…

 “Bilmezlikten değil,  Fıkaralıktan  Pasaporta ısınmamış içimiz  Budur katlimize sebep suçumuz,  Gayrı eşkıyaya çıkar adımız  Kaçakçıya  Soyguncuya  Hayına…”[1]   “Roboskî’nin üzerinden kaç yıl geçti?” sorusu önemli olsa da, bundan daha da…

“Gerçeği sonuna dek söylemeliyim.”[1]   “Bir katilin, bir hırsızın başbakan olduğu bir cumhuriyette, dürüst kişilerin yerinin ya mezar, ya cezaevi olduğunu anlayabilmek zor bir şey olmasa gerek,” der ve ekler…

 “Müzik herkesindir.”[1] Toplumsal hafıza müziğin notlarında saklı; o bir ışıktır ve dünya da onunla aydınlanır. Tam da bunun için “Ağır ağır ölürler; okumayanlar, müzik dinlemeyenler, vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar,” diye uyarır…