Temel Demirer tarafından yazılan yazılar

 “Müzik herkesindir.”[1] Toplumsal hafıza müziğin notlarında saklı; o bir ışıktır ve dünya da onunla aydınlanır. Tam da bunun için “Ağır ağır ölürler; okumayanlar, müzik dinlemeyenler, vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar,” diye uyarır…

 “Tek gerçek emektedir. Dünya bir gün emeğin ona verdiği şekle girecektir.”[1]   Erich Fromm’un, “Kapitalizm, insan gibi davranan makineler ve makine gibi davranan insanlar üreten bir sistemdir,” betimlemesiyle karakterize olan…

 “Büyük bir güç mü istiyorsunuz? Size gösteriyorum: Hayal gücü!”[1] Kim ne derse desin; köleliğin başlangıcı olarak korku bir cehennemdir; inançların temel kaynağıdır ve “Tanrıları yaratan korkulardır”![2] Lucretius’un, “Korku tüm tanrıların…

“Kapitalizm kendisini yarattığı suçlulardan korumak için cezaevine ihtiyaç duyar.”[1]   (C)Ezaevleri, 12 Eylül’ü aratır hâlde. [2] Hastanede yoğun bakımda olması gereken hasta tutuklu ve hükümlüler, Adli Tıp Kurumu imzalı raporlara…

“Sinema hareketli imgelerle düşünmektir.”[1] Hep derim: İnsan(lık)ın ekmeğe ve düşe gereksinimi “olmazsa olmaz”ken; sinemanın düşünün gücü de asla unutulmayıp, “es” geçilmemelidir. Çünkü “Beynimizde konuşan bir sinema var”ken;[2] Luis Buñuel’in, “Sinema,…

“Köleliğin zincire vurduğu kişi azdır; kendini köleliğe zincirleyense daha çoktur.”[1]    James Joyce’un, “Başkalarının efendisi de olma, kölesi de,” haklı ifadesine bir mim koyalım; ama ücretli köleliğin yeryüzünü kasıp kavurduğu…

 “Çoğunluk her zaman ve istisnasız olarak azınlığın haklarını çiğnemiştir.”[1] “Çoğunluk” -sınırlarını sınıflı-sömürücü sınıfın çizdiği!- gündelik hayatın “muteber” kavramlarındanken; “azınlık” da bir o kadar “lanetli”dir. Oysa çoğunluğa değil, hakikâte itibar edilmeli;…

 “İnsanın bütün faaliyetleri politiktir ve tiyatro da bu faaliyetlerden biridir.”[1]   Cengiz Gündoğdu’nun yapıtlarını okurken; “Herkes kendi ışığıyla ışıldar. Hiçbir alev öbürüne benzemez. Büyük alevler vardır küçük alevler her renkten…

“Birçok kitap, insanın kendi kalesinin içindeki bilinmeyen odaların anahtarları gibidir.”[1] Yaşama mündemiç farkı, zenginliği görebilenlerin meselesi olarak edebiyata ilişkin soruyu yanıtlamak önemlidir: Dik durup diklenen yazarları olmasaydı, insan(lık)ın hâli nice…