Temel Demirer tarafından yazılan yazılar

  “- Çocukluğunu sevdin mi? – Sevdiğimde büyümüştüm.”[2]  Kapsamlı 11 tane soru. Çoğu da beklemediğim yerden. Bunlara bir de “İnsanın kendisinden söz etmesini şık bulmam” tutumumu ekleyince, “zor” bir söyleşi olacağa…

 “Geçmiş asla ölü değildir; geçmiş, geçmiş bile değildir.”[1] “Şiir olmasaydı, yaşama dediğimiz oluşun çarklarından biri eksilirdi. Belki kıyamet kopmazdı ama insanlar sevişemez, öpüşemez, beğenemez, yarınların yeni düzenine şiirli dünyanın hızıyla…

 “… ‘İnsan’ olduğunuzu hatırlayın. Geriye kalan her şeyi unutsanız da olur.”[2]  Diyeceklerime “Nereden” ve “Nasıl” başlamalıyım? Ya da 70’lerine merdiven dayanmış, “E-Nabız”da “Yüksek Risk Grubunda” notu düşülmüş birisi olarak “Sizlere…

“Bağımsız ve özgür ol! Bir asi ol! Bir asi kimseye bağımlı değildir. O kendi eşsizliğine saygı duyar.”[1]  Çok önceleri Fyodor Mihayloviç Dostoyevski’nin, “Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun,…

“Sanatçı gerçeği yalnızca yansıtmaz, onu açıklar ve yargılar. Bunu yaparken de tarafsız kalamaz.”[1]  Pauline Kael’in, “Filmin sonsuz olanakları neredeyse unutuldu, öncüler ve çoğu sinema aşığıyla birlikte sinema da kendinden bir…

“Yaşam, en beklenmedik anda şaşırtıcı, güzel sürprizler hazırlar insana.”[1]  Soru(n)lar(ımız)ın kavranabilmesi için bir girizgâh, saptamalar dizini gerekli. Ergin Yıldızoğlu’nun, “Türkiye’de, siyasal İslâmın yaklaşık 17 yıldır ilerleyen “pasif karşıdevrimle restorasyon” sürecinde…

“Biz değil yaşayan acılardır. Gitsem de her yerde biraz vardır.”[1] “Türküler acıların aynasıdır”;[2] isyanın da; bundan hiç şüphem olmadı! Türküleri, ezen-ezilen ilişkisinden doğan ve bunu başkaldırıyla ifade eden halkın adalet…

 “Çünkü bütün şiirler Çiğnenmiş çiçeklere özlemi anlatır.”[1] “Şiirimizin sahipsizliği beni şaşırtıyor,”[2] betimlemesiyle malûl bir zaman diliminde, Eugene Ionesco, “Her umutsuzluk mesajı, herkesin özgürce çıkış yolu araması gereken bir durumun ifadesi”yken;…

“Gelecek günler için gökten ayet inmedi bize. Onu biz kendimiz vaat ettik kendimize.”[1]  Belirsizliklerin, karamsarlıkların, yalnızlıkların, yabancılaşmaların hülasası kapitalist yıkımın “yeni normal” vaazlarıyla ambalajlanan pandemi günlerinde; umut(suzluk) ile gelecek(sizlik), üzerinde…

 “Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine!”[1]  Irkçılık, faşizm tartışmaya açık değildir; kapitalizmden mülhem, insan(lık)a karşı işlenmiş ve hâlâ işlenmekte olan bir suçtur. Dört yanımız…