Temel Demirer tarafından yazılan yazılar

“Yanıtlarım sizi korkutuyorsa, o zaman korkutucu sorular sormayı bırakmalısınız.”[2]  Değinilen soru(n)ların kavranılabilir olması için somuta mündemiç, teorik ve soyut bir çerçeveye ihtiyacı olduğu kanısından hareketle şunların altını çizerek başlamalı.  KRİZ…

“Hiçten hiçbir şey çıkmaz, var olan hiçbir şey yok edilemez.”[1] “Çok fazla düşünmenizi istemiyorlar…” Yani çok fazla düşünmeniz, önemli insanların işine gelmiyor. Uyanmanız ve anlamanız gerek ki, hayatınızı yönlendiren insanlar…

“Gerçek; ölümü yok etmiyor, mesafeleri azaltmıyor, zamanı geciktirmiyor ama bize aslında ne olduğumuzu anlatıyor.”[1]  Hâlâ birçok epigonu ile “yaşayan” -22 Haziran 2015’de sonuncu doğum gününü kutlayan- Çetin Altan’ı (22 Haziran…

“Düşünmek, bir yıkıma hazırlanmaktır.”[1]   Bir zamanlar, Nobel ödüllü yazar Orhan Pamuk, Türkiye’de siyasetten kaçmanın imkânsız olduğunu ve bazen “ağzını kapalı tutmayı” başaramadığı vurgusuyla; “Aslında benim siyasi sorunlarım kitaplarımın birçok dile çevrilmesiyle…

 “O sözler ki kalbimizin üstünde Dolu bir tabanca gibi Ölüp ölesiye taşırız O sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan Uğrunda asılırız…”[1]   25 Ekim 2020 sabahı. Saat 06.00 suları. Mavi…

“Gelecek günler için gökten ayet inmedi bize.  Onu biz kendimiz vaat ettik kendimize.”[1]  Sorulan her soruyu, “tastamam” yanıtlamak; istense de, “mümkün” ve “kolay” değildir. Çünkü, soru(n)lar, yanıt(sızlık)lara mündemiçtir. O hâlde…

 “Bir çocuk ağlasa dağ başında gözyaşında Amerika akar. Vurdularsa birini, kanı şorladıysa bilin ki kurşunlarda Amerika var. Kişi kişiye köle tutulduysa, asıldıysa darağacında Amerika var.”[1]   George Carlin’in ABD tarifi ile…

   “Tarihsel koşullar en güçlü bireylerden daha güçlüdür.”[*]  “Papyon takan, gömleklerini hazır almayıp diktiren, ceketinin iç cebinde köstek taşıyan sanat insanı” Doğan Hızlan vesilesiyle değinmek istediklerim var; ancak önce Georgiy…

 “Bardaktan boşanırcasına   Bir yağmurdur bizim için yaşamak.”[1]  “Geride kaldı” denilen “eski(meyen)” iç savaş günleriydi: Grev çadırlarından, namluya sürülmüş mermi gibi soluk soluğa koşuşturmalardan, civanmert fedakârlıklardan, İzmir’den (ya da Eşrafpaşa’sından) anımsıyorum…

“Türkülerle yunmuş yıkanmış dilim Onlarla ağlamış, onlarla gülmüşüm.”[1]   Türküler(imiz) deyince aklıma MÖ. 500’lerde yaşamış Miletli filozof Thales’in, “Halkların türkülerini yaratanlar kanunları yapanlardan daha güçlüdür,” deyişiyle; Nâzım Hikmet Ran’ın dizeleri gelir:…