Temel Demirer tarafından yazılan yazılar

 “Kuş ölür, sen uçuşu hatırla.”[1]  Jean Baudrillard’ın ifadesiyle, “Bilginin sürekli arttığı ama gerçeği görmenin sürekli azaldığı bir dünyada yaşıyor”ken; edebiyatın unutul(a)mayan yazar(lar)ından söz etmek büyük önem kazanıyor. Bertolt Brecht’in, “Bugün…

 “gökyüzüne çizilmiş resimlere benzerdik rüzgârın peşine takılan bir nefes gibiydik.”[1]   Onat Kutlar’ın, “Şimdi sessiz duruyoruz kıyısında bir düşüncenin, unutmamak için. Çünkü unutuşun kolay ülkesindeyiz,” uyarısına değer veren biri olarak;…

“İnsan özgür doğar, oysa her yerde zincire vurulmuştur.”[1]  İktisat, siyaset ve insan(lık) hâl(ler)ine ilişkin olarak düşülecek notlar George Orwell’ın, “Tüm sorunlarımızın yanıtı burada; tek bir sözcükte özetlenebilir: İnsan,”[2] saptamasına özel…

 “Seni seviyorum…  dünyanın en taze sözü bu.”[2]  “Sevginin sihri”nden[3] söz edilebilir mi?  Antoine de Saint-Exupéry’nin, “Sevmek, birbirine bakmak değildir aslında. Birlikte aynı yöne bakabilmektir” ya da Victor Hugo’nun, “Sevilmek ne…

“- Geçmiş günleri mi özlüyorsun? – Hayır, o günleri değil, yalnızca o günlerde hayalini kurduğum yaşamı özlüyorum…”[1]   “Üç şey birlikte doğdu: İnsan, özgürlük ve ışık,” der ve ekler Anatole…

“Gerçek bir söz söylemek, dünyayı dönüştürmektir.”[1]   “Gerçek sözü söylemek” eyleminin yazar için “olmazsa olmaz” ollduğundan şüphe duymuyorum. “Yollar kesilmiş alanlar sarılmış/ Tel örgüler çevirmiş yöreni/ Fırıl fırıl alıcı kuşlar…