Savaşların siyasi sonuçları kadar, savaşın yaşandığı yerlerin de unutulmaz bir tarihi vardır. Ukrayna savaşına kadar karadan işgal ve cephe savaşına dayanan askeri savaş düzeni, Şubat 2022’den beri hava savaşları ile bambaşka bir aşamaya geçti. Ülkelerin birbirini film setine çevirdiği devasa savaş teknolojisinde, hedeflerin, mesafenin ve araçların önemi değişmiş durumda. Özellikle 2024 yılı çok katmanlı bir teknolojik savaş yılı olarak tarihe geçti. Örneğin, Waterloo, Amerikan iç savaşı Normandie ve Vietnam gibi yakın dönem savaşları, 2024 yılının teknolojik kabiliyetleri karşısında bir harita bilgisine dönüşmüş durumda.
Devletler uzaydan savaşı koordine edecek altyapı yatırımları yaparken, suikastler, sığınak delici füzeler, elektronik harp taktikleri, dronlar ve İHA’ların birbirine meydan okuduğu yeni savaş dünyası, artık bir oyun parkı gibi. Hemen hemen saat başı füzelerin fırlatıldığı, dronların hedefleri vurduğu ve uçakların yeri göğü birbirine kattığı görüntüleri izliyoruz. Bir de bunları basit kılan, Nükleer Savaş gerçeği var ki kimse dillendirmek istemiyor.
Ukrayna’daki karşılıklı teknolojik yıpratma savaşı, iki ordunun gücü oranında ilerlerken, ikinci en hareketli cephe olan Kürdistan’da ise, bir halkın birkaç sömürgeci devlete karşı verdiği bir savaş var. Birden fazla kolun güreşe tutuştuğu Kürdistan’da, iki zorunluluk bir arada. Hem ulusal kazanımları koruma hem de uluslararası güçlerle müttefikliği genişletme söz konusu. Kürtler ilk kez hem karada hem de havada savaş teknolojisine entegre bir güç olarak dünya ordularından dayanışma görüyor.
“ Teke tek dövüşte yenilmeyen” Kürtler, geç de olsa bu yeteneklerini teknolojik imkanlarla birleştirirken, toprakları da unutulmaz savaşlara tanıklık ediyor. Kobani savaşı kayıtlara böyle geçti.
Ancak Şam’daki rejim değişikliğini fırsat bilip, bunu Kürt imhasına çevirmek isteyenlerin yeni barbarlık sathı Tişrîn Barajıdır. Rojava için önemli bir elektrik dağıtım merkezi olan baraj, 26 Kasım’dan beri saldırıların hedefi konumunda. Barajın ekonomik önemi kadar, Şam’ın el değiştirmesi ile başlayan süreçte, Kürt cephesinin ataklarını engellemek için de buradaki saldırlar özellikle planlanmış durumda.
Bu yüzden Tişrîn Barajı artık Kürtler için ulusal öncülük ve özgürlükleri koruma barajı sayılır. Daha ilk günlerde savaşı sahadan takip eden genç gazeteciler Nazım Daştan ve Cihan Bilgin yaşamlarını yitirdi.
Bunu izleyen günlerde Türkiye uçak ve top saldırıları ile barajın çevresini bombalamayı, İran ve Ruslar ise psikolojik ve diplomatik şantajlarla Kürtleri tehdit etmeyi sürdürüyor.
Buna karşılık Kürtler, Tişrîn Barajını bir direniş alanı yapmak için her zamankinden daha çok destek ve güç birliğine koşuyor.
Rojavalılar, günlerdir tüm tehlikelere rağmen baraj etrafında nöbet tutuyor. Hergün şehitler veriyor, evler,buğday siloları, hastaneler, okullar bombalanıyor.
Dünkü bilançoya göre öğrenci, öğretmen, gazeteci, aktivist ve sivil vatandaşlar hedeflenenler arasında. Ölü ve yaralı sayısı giderek artıyor. Ama Rojavalılar hepimize ruhiyet dersi verircesine dünyanın her tarafına koşmaya ve her tarafta konuşmaya devam ediyor. Mesud Barzani Hewlêr’den, Mazlum Kobani Hesekê’den, Şeyh Xeznewî Minberden, İlham Ehmed Londra’dan bizi daha çok akli ve azimli olmaya teşvik ediyor.
Bu yüzden herkesin Rojava’ya Kobani’ye, Tişrîn’e destek olmak gibi tarihi bir sorumluluğu var. Kobani’den sonra Tişrîn Barajı da unutulmaz bir savaş ve mücadele yeri olarak anılacak.
Zira Tişrîn sadece bir su kaynağı değildir, geç kalan ulusal birliğimizin de ilk adresidir. Gözümüz ve kulağımız Rojava’da.
İyi pazarlar!
