Ankara’nın Şereflikoçhisar ilçesine soğan tarlasında çalışmak zorunda kalan Gurbet Alabaş, “Kardeşlerim okulu bırakmak zorunda kaldılar. Ben 4 yıllık üniversite okudum, bankacılık bitirdim ama kendi alanımda mesleğimi yapamıyorum. Çünkü artık hep torpille işler yürüyor. 16 yıl okudum emeklerim hep çöp… Burada 300 TL’ye çalışmak zorundayım” diye konuştu.
Ankara’nın merkezine 150 kilometre uzaklıkta bulunan Şereflikoçhisar’daki tarlalarda çalışan çocuk işçiler, gençler ve aileleri sabah 6’da işe başlıyor.
“Yaşım şimdi 46 oldu bir şey anlamadık hayatımızdan”
46 yaşında, 10 çocuk annesi olan Zeynep Körpe, çocuklarını okutamadığını belirterek “Viranşehir’den buraya geldim. Her sene gelip 5 ay kalıp geri dönüyorduk ama geçim şartları zor olduğu için bu yıl hiç dönmedim. Kış aylarında da burada çalıştım. Geçim zor. 10 çocuğa nasıl yetişeyim. Okula gidenler vardı onları da okuldan çıkardım. Çocuklarım okumadı.
Benim bu oğlum ‘Anne sen beni niye okutmadın’ diyor. Sadece bir tanesini okutabildim. İki kız çocuğum evli, onlar okumadı gücüm yok. Hangi parayla okutayım.
6 ay tarlada güneşin altında… Sabahleyin erkenden kalkıp yola düşüyoruz. Karanlıkta gelip karanlıkta gidiyoruz. Hatta iki çocuğumu tarlada büyüttüm. Yaşım şimdi 46 oldu bir şey anlamadık hayatımızdan. Keşke gelmeseydik dünyaya.”
Ahmet Alabaş, tek bir kız çocuğunu okuttuğunu ama buna ragmen iş bulamadığı için kendisiyle birlikte soğan tarlasında çapa yaptığını belirtti.
“Sen tarlalarda ölmüşsün, kimsenin umurunda değil”
ANKA’ya konuşan Alabaş, şunları ifade etti:
“Aslında ben Urfalıyım kışın burada kalıyorum. 300 TL yevmiye. Bir pazara git 500 lira etmez. Buradaki gençlerin haline bak kimi okulu bırakmış. Bunların bugün okulda olmaları lazım. Çocuklarım hep yarım bıraktı. Ekonomik sıkıntıdan dolayı okula gönderemedim çünkü; bakamıyorum kendime. Bütün ihtiyaçlarını karşılayacağım ki bu çocuk okuyacak. Yoksa arkadaşlarının yanında mahcup kalacak.
Sadece bir kız çocuğumu okutabildim, 4 yıllık üniversiteyi bitirdi ama benimle 300 liraya çapa yapıyor. Bankacılığı bitirdi ama iş bulamadı. Atama yok bir şey yok. Atama var, başkasına var ama bize yok.
Kimin hesabına nasıl geliyorsa öyle yapıyorlar. Sen tarlalarda ölmüşsün, eğitimsiz kalmışsın kimsenin umurunda değil. Ben 58 yaşında bir insanım bugüne kadar hep böyle yaşadık.”
Gurbet Alabaş ise üniversiteyi iyi bir ortalama ile bitirdiğini ancak şimdi işsiz olduğunu, ailesiyle birlikte günlük 300 TL yevmiye ile sıcağın altında çalıştığını söyledi.
“Bankacılık okudum, mesleğimi yapamıyorum”
27 yaşındaki Alabaş, Antalya’da tarlada doğduğunu hatırlatarak şöyle konuştu:
“Biz burada çalışıyoruz ama hiçbir şeye yetmiyor. Kardeşlerim okulu bırakmak zorunda kaldılar. Ben 4 yıllık üniversite okudum ama kendi alanımda mesleğimi yapamıyorum. Çünkü artık hep torpille işler yürüyor. 16 yıl okudum emeklerim hep çöp…
Burada 300 TL’ye çalışmak zorundayım. Güzel bir ortalama ile de bitirdim. Başarılı olmak artık bu devirde işe yaramıyor. Tarlada doğmuş insanım doğduğumdan beri tarlalardayım.
Aileden 7 kişi çalışıyoruz. Günün 11 saati tarladayız. Çalışılmaktan gocunmuyorum ama kendi mesleğimi yapabildiğim bir iş isterdim.”
/rd/
