Taş yerinde mi ağırdır yoksa bin yıllık yerinden kopup yuvarlanınca mı?
Momentum fiziği bilenler kaçar o taşın önünden. Koparılmıştır artık yerinden, yoluna çıkanı düm düz eder. Kendi de parçalanır. Bu hali belki ilerde kuantumla da açıklanır.
Kim bilir belki de taş kahrından, kendini oraya buraya vura vura parçalar…Kim bilir?
Demem o ki taşları yerinden çok oynatmayın; hele demirtaşlara hiç dokunmayın…
Yoksa siyasetle, edebiyatla, sanatla, fizikle, kimyayla, Xızırla, ruhlarla, metafizikle karşılaşırsınız :).
“Yak hele kardaş, tütün ince tellidr. Kör Zülfo’nun tütünü. Gel hele bu yan, gözüne kaçmasın duman.”
Dumandandır yani kardaş, yoksa sözleştiğimiz gibi, aynı gökyüzünün altındayız madem, buluşacağız bir gün. Uykusuz sohbetler olacak, hiç bir kuşku duymadan, bütün kalbimle en acıyan yaralarımızı saracaz.
Bana her zaman olduğu gibi çok güleceksiniz biliyorum…
Evin hiyerarşisi Nurettin heval, Selahattin başkan, Süleyman arkaaş diye giderken, dötüm daha peştemal tutmayacak kadar küçükken, Küpeli havuzuna karpuz gibi atıp yüzmeyi öğrettiğiniz, tulumba suyu kokan anılarımı dinleyeceksiniz.
Heval olursun, başkan da, ama arkaaş olmak her babayiğidin harcı değil ha !
Arkaaşlara sor istersen :)),
Ortadoğu’da taşlar yerinden oynuyor, savaş hali, varlık-yokluk, hapislik, sürgün, göç, yıkım…
Taş yerinde mi ağırdır? Madem yerinden oynayacak o taşlar, ağırlığını da öğrenecekler.
Gökyüzüne bakıyorum, aynı anda bakabildiğimiz tek yer orası. Başımız bundan hep diktir, eğilmez…
Tahir ustanın dediği gibi, ”benim çocuklarımın hiçbir şeyi yoktur, eğecek başları da…”
Kasırga dinince, gökyüzüyle beraber göz gözü görecek o zaman…
