31 Mart 2019 seçimleri ile yenilenen 23 Haziran 2019 İstanbul seçimiyle birlikte, Türkiye’nin 30 Ekim 2015 tarihli MGK toplantısı ile içine sürüklendiği ‘Sünni– İhvancı Türkiye liderliğinde Ortadoğu’da emperyal güç olma projesi’nin çökmüş olduğu anlaşıldı.
Seçimler bunu Türkiye halkları ve yönetici elit nezdinde görünür kıldı…
Öcalan’ın 2013 Newroz bildirisi ile başlayan büyük barış projesi, Türk devlet elitinin İhvan liderliğine soyunması sonucu çöpe atıldı.
Masa devrildi, çatışmalı süreç başladı..
Davutoğlu’nun stratejik derinlik hesapları, İslamcı kadroları Ortadoğu ve İslam alemi liderliği noktasında Türkiye’yi bir maceraya sürükledi…
Türkiye Kürtlerle Bölgesel Demokratik bir güç olabilecekken, üstelik Çözüm Süreci bunun zeminini güçlendirmişken Kürt-Türk ittifakına yönelmek yerine enerjisini, insan kaynaklarını, parasını Sudan’da, Mısır’da, Libya’da, Suriye’de işbirliği yaptığı selefi çeteler için harcadı.
Gelinen noktada Sudan’dan Libya’ya, Mısır’dan Doğu Akdeniz’e, İdlib’den Afrin’e, Kuzey’den Güney’e her alanda büyük bir tıkanmayla karşı karşıya kaldı.
Türkiye için artık gidilecek yol kalmadı.
Türkiye halkları ve devlet elitinin bir kesimi bu seçimlerle buna dur dedi…
Erdoğan ve çevresinin bu yolda ısrar etmesi ödenecek faturayı kabartmaktan öte bir şeye yaramayacak, çöküşün acısını aktörler için daha da derinleştirecektir.
Peki, Türkiye buradan nasıl çıkacak? Erdoğan’la mı Erdoğansız mı?
Görünen o ki Erdoğan İhvancı-Türkçü çizgiden vazgeçmiyor (bkz. 25 Haziran 2019 AKP grup konuşması).
Bu durumda Erdoğan da aşılacaktır…
Görülebildiği kadarıyla buna yönelik hazırlıklar da yapılmıştır…
S-400’lerle ilgili kriz çözülmeden bir şey söylemek zor. Bunun için G-20 zirvesinde Erdoğan – Trump görüşmesinden çıkacak sonucu görmek gerek.
Türkiye’nin S-400 alma ısrarı ve kararlılığı, G-20 zirvesinde bir ara formülle buzdolabına kaldırılmadığı takdirde Erdoğan’ın gidişi hem hızlanacak hem de trajik bir hal alacak…
