Celal Başlangıç’la ilk tanışmamız o gün gerçekleşti. O günden sonra dostluğumuz hiç bitmedi. Bazen bir toplantıda bazen bir basın açıklamasında bazen de aydınlarla görüşmelerde karşılaştık, sohbet etilk.
Celal Başlangıç’ı nasıl anlatayım bilemiyorum, cümleler yetmiyor, literatür eksik kalıyor.
Gülümseyen yüzü, estetik kişiliği vardı. İnsan hakları konusunda devletin uygulamaları gündeme gelince estetikliği kaybolup isyanı yüzüne vururdu, öfkelenirdi.
90’larda defalarca Kürdistan’a gitti, ihlalleri yerinde inceledi, vahşeti belgeledi, yazdı, tarihe not düştü.
Demokrasi hareketi sürecinde İstanbul’da aydınlarla bir dizi görüşme sırasında Av.Ercan Kanar’ın ofisinde her ikisine de birlikte çalışmayı teklif ettik. Celal basın alanında daha yararlı olacağım dedi.
Bir yazısında İran KDP’sinin lideri Dr.Kasımlo ve arkadaşları katledildikten sonra Kasımlo’nun hayatını yazmıştı ve bir kızının adının HİVA olduğunu eklemişti. O yazıdan sonra küçük kızım doğdu ve adını Celal’den öğrendiğim HİVA ismini kızıma verdim.
AKP, MHP, ERGENEKON hükümetinin sahte darbesinden sonra demokratlara yönelim olunca Celal’e de dava açtılar.Ve o da Almanya’nın Köln şehrine geçmek zorunda kaldı. O da sürgün hayatı yaşadı.
Rejimin zulmu yetmezmiş gibi bir de illet hastalığa yakalandı. Her görüşmemizde ülke özlemini dile getirdi. Hatta Mayıs-Haziran seçimleri öncesinde umutlanmıştı.
Demokrasi konusunda gelişmeler olursa dönmek istiyorum demişti. Bu özlemle aramızdan ayrıldı.
Birkaç ay önce aradım, Köln’e gelirsen Artı TV’de bir proğrama konuk alırım demişti. Geçen hafta aramak istedim, ihmal ettim: Senden özür diliyorum duayen gazeteci Celal Başlangıç .
Mazlum Kürt halkı seni unutmayacak, saygıyla anıyorum dostu, duayen gazetecimizi.
