1988-89 yılları Kürtlerin sistemden kopuşunun hızlandığı yıllardı.
Kepenk kapatma, kontak kapatma ve diğer etkinlikler ve demokratik kitle eylemliliği ile kitle coşuyor, moral motivasyonu en üst boyuta çıkıyordu.
Kürtlerin dinamik kesimleri SHP’ye kanalize olmuş, SHP’nin sol kanadında politika yapan sol çevrelerle birlikte hareket ediyorlardı.
Kürtlerin coşkusu o denli yüksekti ki SHP’yi demokratik çizgiye çekmeye zorluyor, SHP klasik devletçilik çizgisiden koparak sola rota çevirmekte zorlanıyordu.
Deniz Baykal’ın tekçi ulusalcı çizgisini aşmak Kürtler açısından kolay olmadı.
Tabii Kürtlerin de kendini yasal alanda ifade etme ihtiyacı giderek kendini hissettiriyordu.Demokratik alanın doldurulması temel bir ihtiyaç haline gelmişti.
Demokratik mücadele alanında kendini ifade etmek, yasal demokratik mücadeleyi yükseltmek shp ile mümkün olmuyor,devletçi, ulusalcılık bu konuda barikat oluşturuyordu.
Bu arada Paris’te bir Kürt konferansı düzenlendi. 7 SHP’li Kürt vekil Erdal İnönü’den izin alarak konferansa katıldılar. Konferansta konuşma yapmadıkları halde dönüşte SHP’den ihraç edildiler. Adı Kürt konferansı olan bir toplantıya katılmak bile SHP yönetimini çileden çıkarmaya yetti.
Bu ihraçlar Kürtlerin yasal alanda kendilerini ifade etme isteğiyle çakışınca parti kurma çalışmaları başladı.
Komisyonlar,toplantılar, sol çevreler, sendikalarla görüşmeler sonucu parti kurma çalışması başladı.
Ve 7 haziran 1990 da HEP (Halkın Emek Partisi) kuruldu.
Belki yasal demokratik mücadelede çok şey yapılamadı ama bu alanın egemenlerin Kürtlere karşı kullanmasına da müsaade edilmedi…
